Με επιτυχία έγινε η εκδήλωση του Συνδικάτου Τύπου και Χάρτου το Σάββατο 4 Μάη, στα πλαίσια του εορτασμού της εργατικής Πρωτομαγιάς που ήταν αφιερωμένη στον Δημήτρη Μητροπάνο και στο εργατικό τραγούδι.
Στο δίωρο αυτό αφιέρωμα με ζωντανή μουσική και άφθονο κρασί διασκέδασης δεκάδες συνάδελφοι του κλάδου, ενώ οι καλλιτέχνες κατάφεραν, να ξεσηκώσουν τον ενθουσιασμό στην αίθουσα αποδίδοντας με τον καλύτερο τρόπο πολλά κι αξέχαστα τραγούδια του αγαπημένου λαϊκού ερμηνευτή, αποσπώντας δίκαια το χειροκρότημα όλων.
Στην εκδήλωση βρέθηκε και η σύζυγος του Δημήτρη Μητροπάνου, Βένια στην οποία δώσαμε το λεύκωμα από την έκθεση σκίτσου.
Ο πρόεδρος του Συνδικάτου, Θανάσης Φωτόπουλος στην εισαγωγική του ομιλία αναφέρθηκε σύντομα, μεστά και περιεκτικά στον μεγάλο τραγουδιστή, στον αυθεντικό λαϊκό άνθρωπο:
«…Ο Δημήτρης Μητροπάνος άφησε το δικό του σημάδι στις μνήμες μας. Είπε από εκείνα τα τραγούδια, των ανθρώπων, που μετρούν βήμα-βήμα την ζωή τους και την στεριώνουν κάθε μέρα με κόπο, αλλά και με αμέτρητα όνειρα… Είπε από εκείνα τα τραγούδια, που δεν σώνονται, που δεν ξεχνιούνται ποτέ…
…Ήταν αυτό που λέμε λαϊκός καλλιτέχνης. Γνήσιος κι αληθινός, ένας ελεύθερος άνθρωπος, που μίλαγε στα ίσα… Ο ίδιος ξέροντας τι πάει να πει αγώνας, βάσανα και κόποι, τραγούδησε πάντα στη γλώσσα που ήξερε, με τον δωρικό τρόπο του λαού μας, τον απλό και άμεσο. Πότε με ανάλαφρη ανάσα και πότε με βαρύ περπάτημα…
…Δεν ήταν ουρανοκατέβατος, ούτε γεννημένος σε σαλόνια. Βιοπαλαιστής απ’τα μικράτα του. Έζησε στο πετσί του τον κοινωνικό κατατρεγμό από το αστικό κράτος και τους μηχανισμούς του. Μεροδούλι-μεροφάι απ’την μια και τρομοκρατία απ’την άλλη… Στα 12-13 του χρόνια τον κάλεσαν στην Ασφάλεια, να του εξηγήσουν, τι μπελάς ήταν ο κομμουνιστής πατέρας του κι ολόκληρη η οικογένεια του. Εκεί του σύστησαν, να μάθει καμιά τέχνη, για να μπορεί να ζήσει, επειδή με τέτοιο ιστορικό δεν είχε κανένα λόγο, να πάει σχολείο, αφού δεν θα τον άφηναν, να σπουδάσει… Στα 16 του ήρθε στην Αθήνα και πριν τελειώσει το γυμνάσιο άρχισε να τραγουδάει επαγγελματικά…
… Αμέτρητες οι συνεργασίες του δείχνουν το εύρος της καλλιτεχνικής ερμηνείας, που είχε ντύνοντας με την ψυχή του λόγια και μουσικές, προσφέροντας το καλύτερο, που είχε να δώσει. …Τον ίδιο του τον εαυτό…
…Ο «Μήτσος», παρέμεινε συνειδητός μέχρι τέλους, χωρίς μισόλογα. Ήξερε πάντα, ποιος ήταν και πού πάταγε και δεν δίσταζε να το πει ορθά-κοφτά…
…Όλα τα υπόλοιπα αφορούν τις μνήμες μας. Η ζωή του ήταν μάλλον το καλύτερο ζεϊμπέκικο, που τραγούδησε και χόρεψε. Ο Δημήτρης Μητροπάνος ήταν και παραμένει ένας δικός μας μάγκας. Ένας από αυτούς, τους δικούς μας ανθρώπους, πού’χουν μπέσα και λεβεντιά, βαστώντας με τον τρόπο τους, ακόμη ζωντανή και στέρια την ελπίδα ολωνών μας…»
Ήταν μια επιτυχημένη πρωτοβουλία και μια γεμάτη εκδήλωση του Συνδικάτου.
«Εμείς είμαστε οι εργάτες», ξέρουμε να παλεύουμε αλλά και να συναντιόμαστε στις δικές μας ανάπαυλες του αγώνα, στα δικά μας γλέντια, τιμώντας αυθεντικούς καλλιτέχνες, βγαλμένους μέσα από τα σπλάχνα του λαού, που στάθηκαν πάντα στο πλευρό της εργατικής τάξης και που η φωνή τους μας συντροφεύει ακόμα.
