ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΛΙΘΟΓΡΑΦΩΝ
Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 28/5 η ημερίδα για την υγιεινή και ασφάλεια των εργαζομένων του κλάδου
Ημερίδα για την υγιεινή και ασφάλεια των
εργαζομένων στον κλάδο του Tύπου διοργάνωσαν την Κυριακή η Πανελλαδική Ένωση
Λιθογράφων (ΠΕΛ) και ο Σύλλογος Σπουδαστών Σχολής Γραφικών Τεχνών και
Καλλιτεχνικών Σπουδών ΤΕΙ Αθήνας.
Στην
εκδήλωση μίλησαν ο Λεωνίδας Σακκάς, πρόεδρος της ΠΕΛ, η Εύη
Γεωργιάδου, μηχανικός ασφαλείας και ο Χρήστος
Παπάζογλου, γιατρός εργασίας.
Ακολούθησαν
ερωτήσεις και τοποθετήσεις από τους παρευρισκόμενους. Στην
εισήγησή του ο Λεωνίδας Σακκάς ανάμεσα σε άλλα αναφέρθηκε στις συνθήκες
δουλειάς στον κλάδο σημειώνοντας:
«
(...) Με τις επαγγελματικές ασθένειες το πρόβλημα είναι τεράστιο. Οι
εργαζόμενοι στον κλάδο εκτίθενται σε βλαπτικούς παράγοντες με αποτέλεσμα να
αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας, τα οποία μπορεί τελικά να τους οδηγούν
ακόμα και στο θάνατο (π.χ. διάφορα είδη καρκίνου, μυοσκελετικές παθήσεις,
προβλήματα στο δέρμα, παθήσεις πνευμόνων κ.τ.λ.). Συνάδελφοι που εργάζονται σε
βιβλιοδετεία και εφημεριδάδικα, αναπνέουν καθημερινά σκόνη και χαρτί εδώ και
χρόνια, δύσκολα συναντάς κάπου επαρκή εξαερισμό.
Πρόκειται
για ακήρυχτο πόλεμο κατά των εργατών.
Στην
παραγωγή οι εργάτες έρχονται σε επαφή με μελάνια, κόλες, διαλύτες και άλλες
χημικές ουσίες. Σηκώνουν βάρη, εισπνέουν σκόνες, εκτίθενται σε εκκωφαντικούς
θορύβους. Εργάτες ακρωτηριάζονται, επειδή οι μηχανές δεν έχουν προστατευτικά.
Γυναίκες δουλεύουν σε πόστα που απαιτούν μεγάλη μυϊκή δύναμη, σηκώνουν μεγάλα
βάρη, αναγκάζονται σε ορθοστασία, δουλεύουν και νύχτα. Το αποτέλεσμα είναι η
καταπόνηση του γυναικείου οργανισμού, τα προβλήματα αναπαραγωγής, αλλά και να
μην μπορεί η εργάτρια να φροντίσει την οικογένεια, τα παιδιά της.
Οι
επαγγελματικές ασθένειες δεν καταγράφονται στην ουσία ως τέτοιες. Υπολογίζεται
ότι κάθε χρόνο στη χώρα μας έχουμε περίπου 400-450 θανάτους από επαγγελματικές
ασθένειες που χαρακτηρίζονται "κοινή νόσος". Αυτό σημαίνει ότι από τη
μία, οι εργαζόμενοι δεν αποζημιώνονται με ευθύνη του εργοδότη και του κράτους
για θεραπεία, αποκατάσταση, σύνταξη κ.τ.λ. και καλούνται να πληρώνουν από την
τσέπη τους, και από την άλλη, δεν υπάρχουν διαδικασίες εκτίμησης, πρόληψης και
αντιμετώπισης του επαγγελματικού κινδύνου. Έτσι, ο εργαζόμενος χάνει τη
δυνατότητα ακόμα και των ελάχιστων παροχών, ενώ ο εργοδότης αποφεύγει το κόστος
τις διάγνωσης, θεραπείας και αποκατάστασης της επαγγελματικής ασθένειας που
αυτός προκάλεσε».
Αναφερόμενος
στις αιτίες των εργατικών ατυχημάτων στάθηκε στη βασικότερη που είναι, όπως
είπε, το εργοδοτικό κέρδος. Συγκεκριμένα ανέφερε:
«
(..) Ποιος είναι ο παράγοντας που, ενώ εξελίσσεται η επιστήμη και η τεχνολογία,
δεν μας επιτρέπει να εργαζόμαστε με ασφάλεια και να γυρίζουμε στις οικογένειές
μας σώοι και αβλαβείς;
Η
απάντηση βρίσκεται στο εργοδοτικό κέρδος. Στη διαρκώς αυξανόμενη ανάγκη της
εργοδοσίας, που κατέχει τα μέσα παραγωγής, τις μηχανές που δουλεύουμε, να
διασφαλίσει και αν γίνεται να αυξήσει τα κέρδη της. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα
παρ' όλο τον εκσυγχρονισμό των μηχανών, τώρα που με λιγότερη εργασία βγαίνει
περισσότερη παραγωγή, αντί να ζούμε καλύτερα, να δουλεύουμε όλο και
περισσότερο, όλο και πιο δύσκολα. Μπορεί να άλλαξαν πολλά λοιπόν, μα η βασική
αιτία παραμένει.
Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, που οι
καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους τσακίζουν τα εργατικά δικαιώματα και
κουρελιάζουν ακόμα και τα στοιχειώδη στις εργασιακές σχέσεις, για να ξεπεράσουν
την κρίση τους και να χτίσουν την ανάκαμψή τους, η κατάσταση στους εργασιακούς
χώρους έχει εκτραχυνθεί. Στη χώρα μας, κάθε τρεις μέρες ένας εργαζόμενος
πεθαίνει από εργατικό ατύχημα. Χιλιάδες σακατεύονται ή πεθαίνουν μετά από
χρόνια από τις επαγγελματικές ασθένειες που θερίζουν. Αντίστοιχη είναι η
κατάσταση στις χώρες της ΕΕ και παγκόσμια(...)»Ολόκληρη η εισήγηση "εδώ"
