Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

                  Οργάνωση των αγώνων                       
        για μαζική μαχητική απεργιακή απάντηση     
   Ομιλία του Παναγιώτη Κατάρα, Πρ. της Ομοσπονδίας Τύπου Χάρτου    
                            στη Συγκέντρωση 21/2 στην Ομόνοια                                  

Κάλεσμα οργάνωσης και ανόδου των αγώνων με κλιμάκωση της πάλης σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο και προετοιμασία των εργαζομένων ώστε μέσα από μαζικές συλλογικές διαδικασίες να δοθεί μαζική μαχητική απεργιακή απάντηση στην ολομέτωπη επίθεση, απηύθυνε από τη συγκέντρωση στην Ομόνοια ο Παναγιώτης Κατάρας, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Τύπου - Χάρτου. Παράλληλα, τόνισε την ανάγκη να πολλαπλασιαστούν οι προσπάθειες για να ηττηθεί η γραμμή της ταξικής συνεργασίας και της συναίνεσης στο κίνημα που έχει ενταφιάσει δικαιώματα και κατακτήσεις. Για την ανασύνταξη του κινήματος μέσα από το δυνάμωμα του ΠΑΜΕ.

Στην ομιλία του σημείωσε:

«Συναδέλφισσες - Συνάδελφοι,

Σήμερα δίνουμε τη δική μας απάντηση στα μέτρα που συμφώνησε χτες η κυβέρνηση με την ΕΕ και το ΔΝΤ, τα οποία θα έρθουν να προστεθούν και σε αυτά που ήδη εφαρμόζονται και έχουν οδηγήσει στη φτώχεια και την εξαθλίωση εργαζόμενους και συνταξιούχους.

Νέα μέτρα που αφορούν τα Εργασιακά με απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, νέα μείωση μισθών, ακόμα και του κατώτερου, με εφαρμογή υποκατώτερου μισθού για τους νεοπροσλαμβανόμενους.

Νέα εκτεταμένη φοροληστεία, επιπλέον από αυτή που ζούμε, με τη μείωση του αφορολόγητου σε ακόμα χαμηλότερα επίπεδα. Για να φορολογούνται και όσοι αμείβονται με 400 ευρώ!

Νέες μειώσεις στις συντάξεις και να σκεφτούμε ότι ακόμα δεν έχουν εφαρμοστεί πλήρως τα μέτρα του νόμου-λαιμητόμου που είναι κανονική σφαγή.

Νέα αντιλαϊκή συμφωνία για την παγίωση των αιματοβαμμένων πρωτογενών πλεονασμάτων και για μετά το 2019.

Είναι πρόκληση τα ψέματα και οι απάτες των κυβερνητικών στελεχών που μιλούν για "αντισταθμιστικά", για "τέλος της λιτότητας", "αλλαγή μείγματος" και άλλα φαιδρά.

Να τους διαβεβαιώσουμε ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια, αλλά με όλες μας τις δυνάμεις οργανώνουμε τον αγώνα ενάντια στην πολιτική που χαντακώνει τις ζωές μας, για δουλειά με δικαιώματα και ζωή με αξιοπρέπεια.

Όπως είπαμε και με το σύνθημα της σημερινής μας διαδήλωσης: Κανένας φόβος, καμιά υποταγή!

Οι μάσκες με τους δήθεν ελιγμούς και τις δήθεν σκληρές διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης έπεσαν χθες προτού ακόμα φτάσουμε στο Καρναβάλι!
Όλες τις προηγούμενες μέρες είχαμε ξανά ψεύτικα διλήμματα: Με το ΔΝΤ ή την ΕΕ, με τη Σκύλλα ή με τη Χάρυβδη. Ξανά κάλπικα διλήμματα, με ευρώ ή δραχμή να μετράμε τη φτώχεια μας.

Ξαναήρθε η θεωρία του δήθεν ρεαλισμού, για υπομονή και θυσίες για να έρθει η δίκαιη ανάπτυξη και από αυτήν να έχουν όφελος και οι εργαζόμενοι, η δημιουργία αναμονής και ελπίδας ότι κάτι αλλάζει και επομένως ας παρθούν ακόμα κάποια μέτρα για να μη χαθεί η ελπίδα.

Όλα τα παραπάνω τα ακούσαμε πολλές φορές τα τελευταία χρόνια από όλες τις κυβερνήσεις και βρεθήκαμε με την πλάτη στον τοίχο. Τα ακούσαμε από Παπανδρέου, Παπαδήμο, Σαμαρά και Βενιζέλο. Και τώρα από τους Τσίπρα, Καμμένο και φτάσαμε στο σημείο ο κατώτερος μισθός του 2012 να είναι ταβάνι για την πλειοψηφία των εργαζομένων. Η ανεργία παραμένει στα ύψη. Το 60% των προσλήψεων να είναι δουλειά λάστιχο χωρίς δικαιώματα. Δεκάδες χιλιάδες νέα παιδιά δουλεύουν και αμείβονται με 100 ευρώ.

Δεν υπάρχει δίκαιη ανάπτυξη, δίκαιη αναδιανομή στο σύστημα της εκμετάλλευσης, δεν ωφελούνται και οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι, και τα μονοπώλια και ο λαός. Για το γεγονός ότι η ανάπτυξη που προωθεί η κυβέρνηση δεν σημαίνει ούτε ελάχιστη βελτίωση της ζωής της εργατικής τάξης, του λαού, υπάρχει μεγάλη εμπειρία που πρέπει να την επιστρατεύσουμε για να μη μας ξεγελάει κανένας. Η ανάπτυξή τους θα χτιστεί με τα συντρίμμια των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, με ανεργία και μισθούς πείνας.

Στη χώρα μας ό,τι αξίωσαν οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι μεγαλοεργολάβοι στον κάθε κλάδο τα προηγούμενα χρόνια έγιναν μνημόνια. Το ίδιο γίνεται και τώρα.
Μιλάει ο ΣΕΒ την Κυριακή και τη Δευτέρα ανακοινώνονται μέτρα.
Πόσες φορές δεν ζήσαμε την προπαγάνδα που παρουσιάζει την ανάπτυξη των κερδών των λίγων σαν εθνικό στόχο;
Το ίδιο κάνει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που καλλιεργεί την ίδια αντίληψη.

Την ίδια ώρα οι επιχειρηματικοί όμιλοι απολαμβάνουν φοροαπαλλαγές, απαλλαγές από ασφαλιστικά ταμεία, από πρόστιμα, στήριξη με προγράμματα και προνόμια, πρόσβαση σε φθηνό χρήμα και κρατική ενίσχυση με τζάμπα εργάτες μέσω μαθητείας και άλλων προγραμμάτων ανακύκλωσης της ανεργίας.

Αφαιμάσσουν τον εργαζόμενο λαό για να ταΐζουν τα μονοπώλια και τους καπιταλιστές.

Υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη από το τελευταίο Δελτίο του ΣΕΒ τον Ιανουάριο; Σε αυτό ζητά ανάμεσα στ’ άλλα τη μείωση του αφορολόγητου για μισθωτούς και συνταξιούχους, τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών. Περικοπές δαπανών στο δημόσιο τομέα, τη μετεξέλιξη του ασφαλιστικού συστήματος προς ένα πιο ανταποδοτικό, όπως και σύστημα καταπολέμησης της ακραίας πτώχευσης με αναδιανομή στο λαό. Δηλαδή, οι λιγότερο φτωχοί να πληρώνουν για τους εξαθλιωμένους. Είναι αυτό ακριβώς που κάνει η κυβέρνηση με το να κόβει διάφορα επιδόματα για να εξοικονομήσει χρήματα για το "κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης" για τους εξαθλιωμένους.

Ζητούν επίσης περισσότερο ευέλικτη αγορά εργασίας που οδηγεί σε ελάχιστο μισθό, μισή ασφάλιση, συμβάλλει στη διαχείριση των εργαζομένων όπως ορίζουν οι ανάγκες των καπιταλιστών. Ζητούν πλήρη απελευθέρωση από τις ρυθμίσεις στην αγορά εργασίας.

Η συμφωνία που ανακοίνωσαν χτες κυβέρνηση και θεσμοί τι διαφορετικό περιλαμβάνει;

Όλα αυτά τα ζούμε με τις συνθήκες που επικρατούν στους χώρους δουλειάς! Ατομικές συμβάσεις, τρομοκρατία, δουλεμπορικά γραφεία, απολύσεις και λουκέτα επιχειρήσεων που συνεχίζονται. Στην Ομοσπονδία Τύπου - Χάρτου δεν υπάρχει μέρα που να σταμάτησε η επίθεση στους χώρους δουλειάς, η αγωνιστική παρέμβασή μας.

Να έχουμε καθαρό ότι η επίθεσή τους δεν έχει τέλος αν δεν βάλουμε τέλος εμείς σε αυτή με τη δύναμη της οργάνωσης, της ενότητας της εργατικής τάξης και με σχέδιο για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και της εκμετάλλευσης.

Να βάλουμε τέρμα στη λογική που καλλιεργείται για την αναποτελεσματικότητα των αγώνων. Είναι η λογική της υποταγής και δουλεύεται από την εργοδοσία και τους ανθρώπους της, τις πολιτικές δυνάμεις που τους υπηρετούν. είναι ξένη και εχθρική λογική για τα δικά μας συμφέροντα.

Να σκεφτούμε πόσο χειρότερα θα ήταν τα πράγματα αν δεν υπήρχε η αντίσταση, οι αγώνες που πραγματοποιήθηκαν το προηγούμενο διάστημα. Να σκεφτούμε επίσης ότι για μας άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Τη λογική της ανάθεσης της λύσης σε πολιτικούς εργολάβους που από πάνω και με το λαό στη γωνία θα έδινε ανακούφιση, τη δοκίμασε ο λαός μας πρόσφατα και είδαμε το αποτέλεσμα.

Υπάρχει και σημερινή πείρα ότι σε πολλούς χώρους δουλειάς που οι εργαζόμενοι οργανωμένα πάλεψαν, απέτρεψαν αντεργατικούς σχεδιασμούς της εργοδοσίας, είχαν επιτυχίες και αποτέλεσμα αντίστοιχα με τη μαζικότητα του αγώνα, την αντοχή και την αλληλεγγύη του κλάδου, τον προσανατολισμό της πάλης τους.

Χαιρετίζουμε τους αγώνες των εργαζομένων στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, με τις στάσεις εργασίας των εργαζομένων για την υπογραφή σύμβασης, τις καθαρίστριες στο ΕΜΠ που έκαναν απεργία ενάντια στις μειώσεις των μισθών, τους εργολαβικούς εργαζόμενους στα δημόσια νοσοκομεία, στη ΛΑΡΚΟ, στο ξενοδοχείο "ATHENS LEDRΑ", στον Καρυπίδη και αλλού.

Χαιρετίζουμε τις κινητοποιήσεις των αγροτών στα μπλόκα, στα χωριά και τις πόλεις, που κορυφώθηκαν με το συλλαλητήριο της περασμένης Τρίτης στην Ομόνοια μαζί με εργάτες και αυτοαπασχολούμενους.

Μέσα σε αυτόν το δύσκολο δρόμο του αγώνα συγκεντρώνουμε δυνάμεις, φτιάχνουμε συνειδήσεις και προϋποθέσεις για την ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής, για αποδέσμευση από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, με το λαό στο τιμόνι της εξουσίας.

Υπάρχουν και ορισμένοι που κουνάνε το δάκτυλο στο ΠΑΜΕ και γράφουν κριτική στον υπολογιστή τους από τα ζεστά του σπιτιού τους. Μάλιστα, έγραφαν ότι το συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ γίνεται κατόπιν εορτής. Σήμερα παίρνουν απάντηση από τις ίδιες τις εξελίξεις. Φυσικά, θα αλλάξουν τροπάρι. Κάτι άλλο θα βρουν. Παλιά τους τέχνη κόσκινο.

Τα σωματεία και οι Επιτροπές Αγώνα, οι συνδικαλιστές που αποτελούν το ΠΑΜΕ είναι εδώ, τη στιγμή που πρέπει, για να δοθεί το μήνυμα της οργάνωσης του αγώνα για να υπάρχει άμεση απάντηση στα ψέματα της κυβέρνησης και στις επιδιώξεις του κεφαλαίου. Οι επικριτές του καναπέ απουσιάζουν για ακόμα μια φορά.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Σήμερα από το συλλαλητήριό μας απευθύνουμε κάλεσμα οργάνωσης και ανόδου των αγώνων, κλιμάκωσης της πάλης με επίκεντρο το χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, με συντονισμό και αλληλεγγύη σε κάθε πόλη και πανελλαδικά. Απευθύνουμε κάλεσμα αγώνα, ενημέρωσης και προετοιμασίας των εργαζομένων μέσα από μαζικές συλλογικές διαδικασίες με στόχο να δοθεί μαζική μαχητική απεργιακή απάντηση στην ολομέτωπη επίθεση. Για να υπάρχει κλιμάκωση με απεργιακό μέτωπο, οι συνθήκες απαιτούν σκληρή πάλη, απόφαση και θέληση για δράση. Απευθύνουμε κάλεσμα να πολλαπλασιαστούν οι προσπάθειες και η ενεργός συμμετοχή για να ηττηθεί η γραμμή της ταξικής συνεργασίας και της συναίνεσης στο κίνημα, η γραμμή αυτή που έχει ενταφιάσει δικαιώματα και κατακτήσεις. Για την ανασύνταξη του κινήματος μέσα από το δυνάμωμα του ΠΑΜΕ.

Να τελειώνουμε μια και καλή με τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό. Αυτούς που έφεραν τις απαιτήσεις των εργοδοτών στα σωματεία, που έβαλαν τους εργαζόμενους να υπηρετούν ξένα συμφέροντα υιοθετώντας τις θεωρίες τους. Όπως αυτή ότι για την κρίση φταίνε τα δικαιώματα των εργαζομένων που ήταν πάνω από τις αντοχές της οικονομίας ή ότι για το κλείσιμο των επιχειρήσεων φταίνε οι αγώνες και οι διεκδικήσεις τους.

Σήμερα αυτοί οι ίδιοι ξανά δίνουν χρόνο και χώρο στην κυβέρνηση, βάζουν εμπόδια στην οργάνωση των αγώνων, καλλιεργούν την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία και καλούν σε στοίχιση και συναίνεση με τους σκοπούς της εργοδοσίας.

Εμείς απαιτούμε, μαζί με πάνω από 570 Σωματεία, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, την επαναφορά των κλαδικών ΣΣΕ, κατώτερο μισθό 751 ευρώ, 13η και 14η σύνταξη.
Δεν συμβιβαζόμαστε με τη φτώχεια, τη μίζερη ζωή. Δίνουμε μάχη, οργανώνουμε πάλη σε κάθε κλάδο για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας, για δικαιώματα στη δουλειά και τη ζωή με βάση την εποχή μας, τον 21ο αιώνα.

Όταν επισκεφτήκαμε τον πρόεδρο της Βουλής οι πρόεδροι των Ομοσπονδιών, για να διαμαρτυρηθούμε γιατί η πρόταση νόμου που καταθέσαμε στη Βουλή από τον Οκτώβρη έχει πεταχτεί σε κάποιο συρτάρι, μας απάντησε ότι είναι θέμα της διαπραγμάτευσης. Τα αιτήματα των εργοδοτών όμως γίνονται νόμοι στο άψε - σβήσε με διαδικασίες εξπρές.

Συνάδελφοι, Συναδέλφισσες,

Όπως είπε ο ποιητής: "Αν είναι ο λάκκος σου πολύ βαθύς, χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς".

Εμείς οι εργαζόμενοι μόνοι μας θα σηκωθούμε, με την οργάνωσή μας, τον αγώνα για τα δικά μας συμφέροντα, με σκληρή, ανυποχώρητη πάλη να επιβάλουμε το δίκιο μας.


«Όλοι στον αγώνα - κλιμακώνουμε - συνεχίζουμε. Σήμερα είναι μια νέα αρχή!».