ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ – ΤΡΟΪΚΑ
Στήνουν
καινούρια αναχώματα στη συνδικαλιστική δράση
Μέχρι τον Οκτώβρη σχεδιάζουν να τροποποιήσουν σε
αντιδραστική κατεύθυνση το νόμο 1264/82.
Ψηλά στις
προτεραιότητες κυβέρνησης - κεφαλαίου – τρόικας, βρίσκεται το σχέδιο για
αντιδραστικές αλλαγές στη λειτουργία των συνδικάτων, με στόχο να μπουν επιπλέον
εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση των εργαζομένων. Έχει ήδη τεθεί στο τραπέζι
των συνεννοήσεων ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους εκπροσώπους ΕΕ - ΔΝΤ - ΕΚΤ.
Το χτύπημα των συνδικαλιστικών
δικαιωμάτων, είναι ένα ζήτημα που έχει προετοιμαστεί πολύ καλά ενάντια της
εργατικής τάξης. Οι δυνάμεις της κυβέρνησης χρισημοποιούν τα ίδια τους τα
στελέχη στο συνδικαλιστικό κίνημα, για να δικαιολογήσουν ότι φέρουν νόμο που
πρακτικά θα βάζει τεράστια εμπόδια στη δράση των σωματείων. Χρισημοποιούνε ως παράδειγμα τους
συνδικαλιστές των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, Αυτόνομη Παρέμβαση, που κάνανε το συνδικαλισμό
σαν τη μούρη τους και φτιάξανε τη φήμη για τα λαμόγια και τους τεμπέληδες
συνδικαλιστές, αυτούς που ξεπουλάνε κάθε μέρα τους εργαζόμενους και έχουν
ευθύνη για την κατάσταση του εργατικού κινήματος. Πρέπει να πάρουμε υπ όψιν μας
ότι τα παραδείγματα του εργοδοτικού συνδικαλισμού, έχουν δικαιολογημένα δηλητηριάσει
τους εργάτες. Αυτός άλλωστε ήταν ο στόχος τους, να στείλουν τους εργαζόμενους
στα σπίτια τους, να μη συνδικαλίζονται και όταν έρθει η ώρα για περικοπή των δικαιωμάτων, να το
αντιμετωπίσουν ως εξυγίανση του συνδικαλιστικού κινήματος. Αυτή η εξέλιξη αξιοποιείται ήδη από την εργοδοσία,
για να μας βάλουν όλους στο ίδιο τσουβάλι ξεπουλημένους και ταξικό κίνημα- ΠΑΜΕ.
Τα σχέδια αυτά δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία». Το ζήτημα
για «αλλαγή» του συνδικαλιστικού νόμου και ειδικότερα για τον τρόπο προκήρυξης
των απεργιών είχε θέσει από τις αρχές του 2013 ο σημερινός υπουργός Εργασίας,
Γ. Βρούτσης. Σε δηλώσεις του, έλεγε χαρακτηριστικά: «(...) Έχουν περάσει 30 χρόνια από
τη θέσπιση του υφιστάμενου νόμου και οι εποχές και οι συνθήκες αλλά και οι
ανάγκες του συνδικαλιστικού κινήματος επιβάλλουν -τουλάχιστον- να ανοίξει η
συζήτηση».
Σύμφωνα με πληροφορίες, παρασκηνιακές συζητήσεις και
προετοιμασίες γίνονται και μεταξύ των κομμάτων της συγκυβέρνησης, κυρίως για το
εύρος των περιορισμών που θα τεθούν στη συνδικαλιστική δράση αλλά και τον τρόπο
που θα προωθήσουν τις αλλαγές, προκειμένου να περιοριστούν όσο γίνεται
περισσότερο οι αντιδράσεις.
Η νέα νομοθεσία
προβλέπεται να έχει ψηφιστεί μέχρι τον Οκτώβρη.
Σύμφωνα με όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας, η κυβέρνηση
μεθοδεύει ώστε
-Η απεργία να
αποφασίζεται από τα πρωτοβάθμια σωματεία με τη σύμφωνη γνώμη του 50+1% των
εργαζομένων που είναι γραμμένοι στο συνδικάτο και όχι απ' τις διοικήσεις ή
αυτούς που συμμετέχουν στα σωματεία και στις Γενικές τους Συνελεύσεις.
-Επιπλέον, θα προβλέπεται
μεγαλύτερος χρόνος προειδοποίησης και υποχρεωτικά στάδια διαβούλευσης με την
εργοδοσία, ενώ σχεδιάζεται να δοθεί στις επιχειρήσεις και το δικαίωμα της
ανταπεργίας («λοκ άουτ»).
Τα παραπάνω σημαίνουν ότι η κήρυξη μιας απεργίας θα είναι
στο εξής πολύ δύσκολη, έως αδύνατη. Αλλά και στην περίπτωση που αυτή κηρυχτεί,
ο εργοδότης θα εκβιάζει με «λοκ άουτ», όπως έγινε τελευταία με το Καζίνο στο
Λουτράκι. Με τη θέσπιση, εξάλλου, ακόμα πιο αυστηρών τυπικών προϋποθέσεων, θα
είναι ευκολότερο για τα αστικά δικαστήρια να βγάζουν παράνομες όποιες απεργίες
θα κηρύσσονται στο μέλλον.
-Νέα σχέδια υπάρχουν και για τον περιορισμό της χρηματοδότησης των συνδικάτων, προκειμένου να
στραγγαλιστούν οικονομικά, παρά το γεγονός ότι τα λεφτά που παίρνουν
προέρχονται από τις εισφορές των εργαζομένων και ποτέ δεν αποδόθηκαν στο
ακέραιο.
-Στο στόχαστρο
μπαίνουν, επίσης, οι συνδικαλιστικές άδειες, για να μπουν επιπλέον εμπόδια
στη συνδικαλιστική δράση, ενώ μελετώνται αλλαγές και στην οργανωτική δομή των
συνδικάτων, με το πρόσχημα του «κατακερματισμού»!
Η μεγάλοι αγώνες
του εργατικού και λαϊκού κινήματος στη χώρα μας, δεν πήραν ποτέ την άδεια της
κυβέρνησης πριν ξεκινήσουν. Όταν οι εργάτες πάλεψαν για να πετύχουν μεγάλες
κατακτήσεις που σήμερα περικόπτονται, όπως το 8ωρο, το 5ήμερο, η κοινωνική
ασφάλιση κλπ., ο αγώνας τους δεν ήταν σύμφωνα με το γράμμα του νόμου, αλλά
σύμφωνα με τις ανάγκες του λαού.
Το ταξικό κίνημα και το
Σωματείο, δεν δεχόμαστε καν ότι είναι
δυνατόν να έρθει στη Βουλή και να συζητηθεί σχέδιο για ένα συνδικαλιστικό
νόμο, για το πώς θα γίνονται οι απεργίες,
επειδή το θέλει η τρόικα ή ακόμα γιατί το θέλει η ίδια η κυβέρνηση. Δεν έχει
κανένα λόγο η Βουλή να συζητάει για ζητήματα που πρέπει να λυθούν στις γραμμές
του συνδικαλιστικού κινήματος.
Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά, ούτε και η τελευταία. Αλλά
δεν είναι ο ρόλος αυτός της Βουλής. Δεν έχει καμία σχέση με το περιεχόμενό της.
Δεν μπορεί να συζητάει κάτω από ποιες προϋποθέσεις θα γίνεται απεργία ή δε θα
γίνεται. Το "μαχαίρι" και το "πεπόνι", βεβαίως, το κρατάει
η κυβέρνηση και παρεμβαίνει, ελέγχει, καθορίζει τη Δικαιοσύνη κ.λπ., βγάζοντας
όλες τις απεργίες παράνομες.
31/08/14
