ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΣΓΤΚΣ  

ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΧΑΡΤΟΥ

Εκδήλωση για τους εργάτες Τύπου 

που έδωσαν τη ζωή τους 

στα παράνομα τυπογραφεία. 

Εκδήλωση για τους εργάτες Τύπου που έδωσαν τη ζωή τους δουλεύοντας στα παράνομα τυπογραφεία της περιόδου 1940-1949, διοργάνωσαν την Τρίτη 8 Μάη ο Σπουδαστικός Σύλλογος Γραφικών Τεχνών και Καλλιτεχνικών Σπουδών (ΣΓΤΚΣ) του ΤΕΙ Αθήνας και το Συνδικάτο Τύπου και Χάρτου.

Στην εκδήλωση προβλήθηκε βίντεο αφιερωμένο στους εργάτες που έδωσαν τη ζωή τους στον παράνομο Τύπο της αντίστασης την περίοδο 1940-1949. Ακόμα εκτέθηκε έκθεση φωτογραφίας με ντοκουμέντα από τον παράνομο Τύπο.

Δημήτρης Παρλίτσης
Αντιπρόεδρος Συνδικάτου
Τύπου και Χάρτου

Στην εκδήλωση μίλησε ο Δημήτρης Παρλίτσης, αντιπρόεδρος του Συνδικάτου, ενώ χαιρέτισε η Βάλια Μπαράτη, πρόεδρος του Σπουδαστικού Συλλόγου ΣΓΤΚΣ.

Μιλώντας ο Δ. Παρλίτσης σημείωσε ότι με αυτή την εκδήλωση «τιμάμε όλους τους ανώνυμους και επώνυμους που κυνηγήθηκαν, εξορίστηκαν και βασανίστηκαν, που στήθηκαν μπροστά στα εκτελεστικά αποσπάσματα και έδωσαν τη ζωή τους, για την υπεράσπιση του λαού και της εργατικής τάξης. Αυτούς που κάτω από όλες τις συνθήκες συνέβαλαν να γράφονται, να τυπώνονται και να διακινούνται εφημερίδες, προκηρύξεις και αφίσες που ενημέρωναν και οργάνωναν την πάλη του λαού, την περίοδο 1940-1949. Με την πρωτοβουλία που πήραμε σήμερα το Συνδικάτο Τύπου - Χάρτου και ο Σπ. Σύλλογος της ΣΓΤΚΣ, θέλουμε να κάνουμε ένα ακόμα βήμα στη μελέτη και προβολή της αγωνιστικής ιστορίας του κλάδου μας. Στο πρόσωπο των εργατών που εκτελέστηκαν ή σκοτώθηκαν, θέλουμε να τιμήσουμε μία ολόκληρη γενιά. Όλους αυτούς που αψηφώντας το θάνατο, τις φυλακές και τα βασανιστήρια, αναμετρήθηκαν με τον κατακτητή και τους ντόπιους συνεργάτες του».

Επισήμανε ότι «τους νεκρούς της τάξης μας, τους τιμάμε οργανώνοντας τους αγώνες του σήμερα, μέσα στα εργοστάσια και τους χώρους δουλειάς, κόντρα στην υποταγή και το συμβιβασμό» και πρόσθεσε ότι «η καλύτερη τιμή προς τους συναδέλφους που δούλεψαν στον παράνομο Τύπο, δεν είναι να στήσουμε μόνο μνημεία, που ασφαλώς έχει μία συμβολική σημασία, αλλά να συνεχίσουμε τους αγώνες τους. Στην ίδια αταλάντευτη γραμμή για μία κοινωνία που δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση, που ο λαός θα είναι αφέντης στον πλούτο που παράγει.

Να συνεχίσουμε τον αγώνα για απαλλαγή από ξένους προστάτες, που τότε λέγονταν Γερμανοί, Ιταλοί, Άγγλοι και Αμερικανοί, σήμερα λέγονται ΕΕ και ΝΑΤΟ. Έχουμε χρέος μέσα από τα Σωματεία μας να παλεύουμε για κάθε αναστεναγμό του εργάτη, για κάθε τι που μπορούμε να αποσπάσουμε στις σημερινές συνθήκες. Πρέπει όμως να μη μένουμε εκεί. Όπως γράφει το καταστατικό των Λιθογράφων από το 1924, “Καθετί που ψηφίζεται υπέρ του εργάτη δεν είναι παροχή, είναι επιστροφή. Είναι μερική καταβολή έναντι ολικού χρέους προς αυτόν. Όσα κι αν του παραχωρήσετε, δεν θα μπορέσετε να του εξοφλήσετε όσα του χρωστάτε - ώσπου οργανωμένος και δυνατός θα πάρει πίσω το σύνολο που του ανήκει”.

Για να το πετύχουμε αυτό, για να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις ώστε η εργατική τάξη να δώσει την τελική αναμέτρηση και να βγει νικητής, πρέπει να κάνουμε γοργά βήματα στην ανασύνταξη του κινήματος. Να βάλουμε γερές βάσεις για να αναπτυχθεί η Λαϊκή Συμμαχία εργατικής τάξης - αγροτών - μικρών αυτοαπασχολούμενων (ΕΒΕ) - σπουδαστών. Πρέπει να απαλλαγούμε από τις δυνάμεις που συγκροτούν τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, που είναι οι ίδιες που στην Κατοχή οι πολιτικοί προγονοί τους είτε κράτησαν στάση ουδετερότητας είτε συνεργάστηκαν ανοιχτά με τους κατακτητές, έτσι και τώρα συνεργάζονται με την εργοδοσία, σαν να είναι από την ίδια μπάντα. Είναι αυτοί που και μέσα στα ιδρύματα προσπαθούν να μπάσουν την αστική ιδεολογία, οι παρατάξεις της ΝΔ - ΔΑΠ, του πρώην ΠΑΣΟΚ - ΠΑΣΠ, του ΣΥΡΙΖΑ - ΑΡΕΝ και οι παραφυάδες τους EAAK και Σία.

Όλοι μαζί στηρίζουν το καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, ανοιχτά ή συγκαλυμμένα, προτείνουν τη μια ή την άλλη συνταγή διαχείρισης ενός σάπιου συστήματος, που αναπαραγάγει τις κρίσεις και έχει ως συνέπεια να τις πληρώνει ο λαός που εδώ εκφράστηκε μέσα από τα μνημόνια. Είναι οι ίδιες δυνάμεις που μπαίνουν εμπόδιο στη συλλογική οργάνωση της πάλης, που αποκηρύσσουν τις απεργίες ως ξεπερασμένη μορφή πάλης, που μαζί με εργοδότες και ακριβοπληρωμένους δημοσιογράφους πασχίζουν να μας πείσουν πως οι αγώνες είναι αυτοί που κλείνουν τις επιχειρήσεις. Κάθε άλλο, οι αγώνες και μάλιστα με ανεβασμένες μορφές πάλης είναι αυτοί που θα ανατρέψουν όχι μόνο τα μέτρα που έφερνε η κυβέρνηση, αλλά τον ίδιο τον καπιταλισμό. Αγώνες που δεν αρκούνται στα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι, αλλά ζητάνε ολόκληρο το καρβέλι, που διεκδικούν την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του λαού».

09/05/18