Ενοικιαζόμενη εργασία.Σχέση εργασίας, προσαρμοσμένη στις ανάγκες του κεφαλαίου.

Τα τελευταία χρόνια, επεκτείνονται με γεωμετρική πρόοδο οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, στον κλάδο αλλά και γενικότερα στην εργατική τάξη. Η χειρότερη μορφή που συναντάμε, είναι η ενοικιαζόμενη εργασία. Υπάρχουν δηλαδή επιχειρήσεις που η μόνη τους δουλειά είναι να έχουν μία δεξαμενή άνεργων εργατών και όποτε τους χρειάζονται θα τους διαθέτουν στην μία η στην άλλη επιχείρηση.

Οι όροι για τους εργαζόμενους σε τέτοιου είδους γραφεία, είναι δουλειά χωρίς σταθερό ωράριο, χωρίς σταθερές ημέρες εργασίας και χωρίς καν σταθερό αντικείμενο εργασίας. Ένας εργάτης μπορεί να κάτσει χωρίς δουλειά ολόκληρη την εβδομάδα και όταν υπάρξει ανάγκη, να δουλεύει μέχρι και 24 ώρες. Οι 12-17 ώρες είναι συνηθισμένες πλέων στα εργοστάσια εφημερίδας, όσο για το πρόγραμμα εργασία είναι ανύπαρκτο και η ενημέρωση για δουλειά γίνεται τηλεφωνικώς λίγες ώρες πριν. Με αυτό το καθεστώς και πατώντας πάνω στην ανάγκη για δουλειά εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων, όσοι εργάζονται σε τέτοιου είδους γραφεία, βρίσκονται «όμηροι» πάνω από το τηλέφωνο, μήπως και τους καλέσουν για δουλειά, χωρίς να μπορούνε να προγραμματίσουν τίποτα στη ζωή τους.

Ακόμα και όταν τελικά κάποιος πάει για δουλειά, δεν έχει κανένα περιθώριο για ανάσα, ούτε να σκεφτεί να αντιδράσει δεν επιτρέπουν τα μαντρόσκυλα των εργολάβων, ο κανόνας για να κερδίζουν είναι ένας «σκάσε και σκάβε».

Οι εργολάβοι που διαχειρίζονται τα γραφεία ενοικίασης εργατών, με αυτό τον τρόπο θησαυρίζουν χωρίς κανένα κόστος. Τα μεροκάματα που δίνουν κυμαίνονται στα 3 με 4 ευρώ την ώρα χωρίς να υπολογίζουν υπερωρίες, νυχτερινά και Σαββατοκύριακα. Με λίγα λόγια σημαίνει εξοντωτική δουλειά για ένα μεροκάματο πείνας χωρίς δώρο Χριστουγέννων και Πάσχα, χωρίς επίδομα αδείας και χωρίς τη δυνατότητα να μπει κάποιος στο ταμείο ανεργίας μόλις απολυθεί.

Σκλάβοι του 21^ου αιώνα δε θα γίνουμε.

Αυτές οι σχέσεις εργασίας δεν ήρθαν από τον ουρανό, είναι οδηγία της ΕΕ που βασίζεται στην ελεύθερη διακίνηση υπηρεσιών και προσωπικού και ήδη εφαρμόζονται κατά κόρων στις άλλες χώρες της ΕΕ. Βασίζεται στη θεωρία ότι η εργασία δεν είναι δικαίωμα, αλλά εμπόρευμα, που στην ελεύθερη αγορά πουλιέται και αγοράζεται σε ότι τιμή πιάσει. Αυτή την ΕΕ στηρίζουν τόσα χρόνια οι κυβερνήσεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ας παρουσιάζονται τώρα ως αντιμνημονιακοί. Με τις υπογραφές τους νομιμοποιήθηκε η λειτουργία τέτοιων γραφείων και γνωρίζανε καλά τι υπογράφανε.

Ακόμα και οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ που παρουσιάζονται ως αριστερό και φιλολαϊκό κόμμα, δεν λένε κουβέντα για τα «δουλεμπορικά γραφεία», γιατί δεν πρόκειται να τα αγγίξουν. Αυτοί χαιρετίζουν την υγιή επιχειρηματικότητα και δηλώνουν όρκους πίστης στην ΕΕ και το κεφάλαιο. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι για να πάψει η «ενοικιαζόμενη εργασία» πρέπει να υπάρξει συνολικότερη σύγκρουση με τον καπιταλισμό που αυτοί δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουνε.

Σε αυτή την κατάσταση πρέπει να μπει ένα τέλος, γιατί έχει τάσεις μετάστασης και αν οι εργάτες του κλάδου δεν επέμβουμε, θα καταλήξουμε να δουλεύουμε όλοι ως ενοικιαζόμενοι. Οι εργαζόμενοι σε τέτοια γραφεία πρέπει άμεσα να οργανωθούνε στο Σωματείο μας. Μόνιμοι και έκτακτοι να οργανώσουμε από κοινού την πάλη. Να βάλουμε στόχους και να έχουμε κατακτήσεις ακόμα και σε συνθήκες που συνεχίζουν να λειτουργούνε τα «γραφεία ενοικίασης εργατών». Όσο για τους παλιότερους που εργάζονται με μόνιμη σχέση εργασίας, δεν πρέπει να βλέπουμε ως αντίπαλο τους συναδέλφους που εργάζονται στους εργολάβους, αλλά τα γραφεία τους και τις ίδιες τις επιχειρήσεις του κλάδου που επιλέγουν να συνεργαστούν με τέτοιου είδους γραφεία.

Στόχος μας είναι οι επιχειρήσεις που κλέβουν τον ιδρώτα μας τόσα χρόνια για να θησαυρίζουν και τώρα το κάνουν με ακόμα πιο χυδαίο τρόπο στους συναδέλφους μας που εργάζονται στους εργολάβους. Αξιοποιούν την ενοικιαζόμενη εργασία για να παρακάμψουν τα συγκροτημένα εργασιακά δικαιώματα που με αγώνα κατοχυρώθηκαν στις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Αυτοί οι εργοδότες του κλάδου, φαίνεται ότι δεν αρκούνται στα μέτρα που πήραν για λογαριασμό τους η κυβέρνηση και η ΕΕ και επιδιώκουν ακόμα περισσότερο κέρδος. Κρύβουν την ευθύνη τους για τις ατασθαλίες που γίνονται στα γραφεία ενοικίασης εργασίας, για την ανασφάλιστη δουλειά, την απλήρωτη δουλειά, τις άθλιες συνθήκες εργασίας, βάζοντας μπροστά τον εργολάβο. Οι μεγαλοεργοδότες του κλάδου δεν έχουν πρόβλημα να πληρώσουν καλά τους διάφορους σύγχρονους «δουλέμορους» για να βγάλουν τη βρόμικη δουλειά για λογαριασμό τους. Ενώ οι εργολάβοι με τη σειρά τους τσεπώνουν ζεστό χρήμα απλά μοιράζοντας τους κακοπληρωμένους και συχνά ανασφάλιστους εργάτες στους διάφορους πελάτες τους.

Δεν ανεχόμαστε να μας φοβίζουν, θα τους φοβίσουμε εμείς!

Το ταξικό κίνημα από την ίδρυση τέτοιων γραφείων, δηλώσαμε όχι απλά την αντίθεσή μας, αλλά και ότι θα αξιοποιήσουμε κάθε μορφή πάλης για να τους βάλουμε εμπόδια. Οι επιχειρήσεις και οι εργολάβοι θα μας βρούνε μπροστά τους σε κάθε τους βήμα, άλλοτε στις πύλες των εργοστασίων, άλλοτε στα γραφεία τους, άλλοτε μαζί με την επιθεώρηση εργασίας και σίγουρα πολύ σύντομα μαζί με όλους τους εργάτες στο δρόμο. Νομίζουν ότι έχουν θωρακίσει τόσο καλά τις επιχειρήσεις τους ώστε ποτέ να μην διεισδύσουν αγωνιστές και τους χαλάσουν το καλό κλίμα της υποταγής. Είναι γελασμένοι, πως μπορούνε να φοβίζουν τους εργάτες για πάντα, γιατί δεν υπάρχουν άπαρτα κάστρα για το ταξικό κίνημα. Ήδη είναι δεκάδες οι συνάδελφοι εργαζόμενοι σε εργολάβους που απευθύνονται στο Σωματείο για όλα όσα αντιμετωπίζουν, είναι τα μάτια, τα αυτιά και η φωνή του σωματείου σε κάθε χώρο δουλειάς.

Το πρόβλημα της ενοικιαζόμενης εργασίας για να λυθεί χρειάζεται καλή προετοιμασία και σχέδιο. Μέσα από συλλογικές διαδικασίες από τα κάτω, πρέπει να ενωθούμε μόνιμοι και έκτακτοι εργάτες πάνω στο κοινό συμφέρων. Το αίτημά μας είναι δουλειά με αξιοπρέπεια. Ίσα οικονομικά και θεσμικά δικαιώματα για όλους τους εργαζόμενους του κλάδου, ανεξάρτητα ποιος είναι ο εργοδότης τους. Άμεση κατάργηση των γραφείων ενοικίασης εργαζομένων.