Κάλεσμα αγώνα!

Όλοι στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ το Σάββατο 5 Οκτώβρη στις 11:00π.μ. στην Ομόνοια. Προσυγκέντρωση στα γραφεία του Σωματείου στις 10:30π.μ.

Οι βιομήχανοι του κλάδου, μαζί με τράπεζες, Τρόικα, κυβέρνηση και τα κόμματα που τη στηρίζουν μας έχουν κάνει τη ζωή μαρτύριο. Οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης για το πρωτογενές πλεόνασμα και για το κούρεμα του χρέους, δεν σε αφορούν  Οι οικονομικοί δείκτες που παρουσιάζουν βελτίωση ενδιαφέρουν τους βιομήχανους και πατάνε πάνω στη δική μας εξαθλίωση.

Στον κλάδο τον τελευταίο χρόνο, καταγγέλθηκαν όλες οι συλλογικές συμβάσεις και αντικαθιστώνται με ατομικές. Υπάρχει γενικευμένη επίθεση με αυθαίρετες περικοπές σε επιδόματα και μεροκάματο. Η επίθεση που κάνουν δεν έχει τέλος!

Αν δε συναντήσουν εμπόδια θα προχωρήσουν ακάθεκτοι, μέχρι να πάνε το μισθό στα 300 ευρώ. Η πείρα δείχνει ότι στους χώρους που οι εργάτες οργανώθηκαν και αντιστάθηκαν, είχαμε αποτελέσματα. Αλλού αποτράπηκαν μειώσεις και απολύσεις και αλλού τις καθυστερήσανε. Αντίθετα εκεί που η εργοδοσία πέτυχε να απομονώσει τους εργαζόμενους, να τους πείσει ότι είναι νόμιμα και αναγκαία τα μέτρα εις βάρος τους, μετά από λίγο ήρθαν και τα επόμενα. Όσοι πίστεψαν πως κάνοντας μία υποχώρηση διασφαλίζουν το μισθό τους ακόμα και τη δουλειά τους, διαψεύστηκαν.

Αν δεν τους σταματήσουμε θα μας γονατίσουν!

Να δοκιμάσουμε τώρα τη δύναμή μας.

Δεν υπάρχει άλλη επιλογή!

Μόνο με αγώνα, με οργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς και στον κλάδο, με μαζικότητα, με αντοχή και με συνέχεια μπορούμε να απαντήσουμε. Έχουμε δύναμη που ακόμα δε την έχουμε δοκιμάσει! Θα έχουμε αποτελέσματα, όταν το καθημερινό αυθόρμητο σιχτίρισμα, το «φτάνει πια, δεν αντέχουμε» γίνει σύνθημα αγώνα και οργάνωσης σε κάθε εργοστάσιο. Μπορούμε να περάσουμε το φόβο στο απέναντι στρατόπεδο. Όταν η κυβέρνηση και οι εργοδότες  μας βρούμε μπροστά τους οργανωμένους και αποφασισμένους.

Στις 5 Οκτώβρη μπορούμε να κάνουμε το πρώτο βήμα, βουλιάζοντας τους δρόμους και τις πλατείες. Για να το πετύχουμε, πρέπει ο κάθε εργάτης να πάρει θέση, να κάνει προτάσεις, να πάρει και αυτός ευθύνη για την οργάνωση του αγώνα. Σε κάθε χώρο δουλειάς να κάνουμε γενικές συνελεύσεις αξιοποιώντας όλες. Να ξεπεράσουμε τα εμπόδια που μας βάζει η εργοδοσία και να μαζευτούμε να μιλήσουμε με το σωματείο στο διάλειμμα, στην αλλαγή της βάρδιας, ακόμα και έξω από τη δουλειά και να πάρουμε αποφάσεις αγώνα. Μόνο έτσι μπορούμε να τους σταματήσουμε.

Αυτό που χαρακτήριζε πάντα τις νικηφόρες μάχες, δεν ήταν μόνο η μορφή ή η διάρκεια των αγώνων. Η μαζικότητα των διαδηλώσεων σε κάθε πόλη, η οργάνωση των εργατών σε κάθε χώρο δουλειάς, η αποφασιστικότητα, η αντοχή, η πίστη στο δίκιο, η αλληλεγγύη, είναι αυτά που κρίνουν τις μάχες.

Πρέπει ο αγώνας μας να έχει καθαρό στόχο και να μην πέφτει σε τρικλοποδιές. Είναι αισχρό ψέμα ότι με μία άλλη κυβέρνηση ο λαός θα επανακτήσει ότι έχασε. Όσο υπάρχει Ευρωπαϊκή Ένωση, λύτρωση δεν μπορεί να υπάρξει. Απαιτεί σκληρή σύγκρουση στους κλάδους και τους τόπους δουλειάς. Εκεί που συγκρούεται η πολιτική των επιχειρηματικών ομίλων με την πολιτική που συμφέρει τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Οι διεκδικήσεις και τα αιτήματα, οι μορφές πάλης που θα επιλέξουμε, δεν είναι μάχη της εικόνας και των εντυπώσεων, αλλά σκληρός ταξικός πόλεμος που έχει νικητές και χαμένους. Και ο λαός δεν πρέπει να βγει χαμένος!